Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI IV Lothar III. und ältere Staufer (1125-1197) - RI IV,4,4,5

Sie sehen den Datensatz 35 von insgesamt 1387.

Cölestin III. teilt Elekt Gaufried von York (Gaufrido Eboracensi electo) mit, daß er Bischof Hugo von Durham (Hugonis Dunelmensis episcopi) befohlen habe, ihn, den Elekten, unbeschadet eventueller von der Römischen Kirche erhaltener Exemtionen als seinen Metropoliten anzuerkennen und ihm unter Ausschluß der Appellation die schuldige Obödienz und Reverenz zu erweisen.

Originaldatierung:
Dat. Rome apud sanctum Petrum 5 id. maii pont. a. 1.
Incipit:
Quamvis ecclesia romana duxerit aliquando

Überlieferung/Literatur

Überl.: Kopie 13./14. Jh., London, Brit. Lib., Cotton Claudius B III n. 1 fol. 132'-133 (Cart. von York, Davis, Medieval cartularies Nr. 1086); Kopie 14. Jh., York, Minster Lib., L2/1 pars 2 fol. 56'-57' (Registrum magnum album, Davis, Medieval cartularies Nr. 1087); Kopie 15. Jh., York, Minster Lib., M2/2a fol. 6' (Reg. im Index Cartarum ad Ecclesiam Ebor. olim spectantum).

Drucke: Monasticon Anglicanum 6,3, ed. 1817, S. 1188 Nr. 61; Migne, PL 206 Sp. 872 Nr. 5 (nach Monasticon Anglicanum); Raine, Historians York 3 S. 88 Nr. 70.

Reg.: JL 16694 (J 10296).

Kommentar

Zur Überlieferung vgl. Holtzmann, PUU England 1 S. 80 sowie Holtzmann 2 S. 100f. und S. 106, zur Überlieferung als Dekretale in der Collectio Sangermanensis vgl. Singer, Beiträge S. 171. Erwähnt wird diese Urk. auch in den Gesta regis Henrici secundi, ed. Stubbs 2 S. 209, bei Wilhelm von Newburgh, Historia rerum Anglicarum, ed. Howlett 1 S. 371 und bei Giraldus Cambrensis, De vita Galfridi archiepiscopi Eboracensis, ed. Brewer S. 383. Das genannte Schreiben an den Bischof von Durham ist verloren, vgl. Reg. 34. Clemens III. hatte im April 1190 Durham von der Unterwerfung unter seinen Metropoliten York eximiert, vgl. Böhmer-Schmidt, Papstregesten Clemens’ III. Nr. 836. Offenbar gelang es dem Elekten Gaufried von York, von Cölestin III. die Rücknahme der Exemtion zu erlangen, vgl. das Mandat Reg. 34. Aber Bischof Hugo von Durham leistete Widerstand, verweigerte Obödienz und Reverenz und konnte erneut eine päpstliche Bestätigung der Exemtion erlangen, vgl. Reg. 399, Reg. 593 und Reg. 623. Zur Sache vgl. Scammell, Hugh du Puiset S. 177-182, Douie, Archbishop Geoffrey S. 5f., Appleby, England without Richard S. 93f., Barlow, Feudal kingdom of England S. 377 und Whitelock/Brett/Brooke, Councils 1,2 S. 1035.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI IV,4,4,5 n. 35, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/c6f4fcc2-5c91-4c8a-88ff-41ca88a08f4e
(Abgerufen am 28.03.2024).