Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 678 von insgesamt 1024.

Heinrich schenkt der bischöflichen Kirche von Como auf Bitten des Bischofs Alberich den Hof Barzanò (Prov. Como, Dist. Lecco) mit allem Zubehör, der den Söhnen des Grafen Siegfried, Berengar und Hugo, mit ihrem übrigen Besitz wegen Treubruch entzogen worden war (quod Albericus sancte Cumane ecclesie venerabilis et noster dilectus episcopus nostre pietatis celsitudinem adiit suppliciter postulans, ut pro ... salute anime nostre eiusque collato et conferendo servitio nostroque imperio sublimando eidem sancte matrici ecclesie ad honorem dei genitricis et virginis Marie dicate quandam curtem cum omnibus suis pertinenciis que dicitur Uilla Barzanorum, que fuit hereditas et proprietas filiorum comitis Sigifredi, Berengarii et Vgonis, concedere et donare dignaremur. Quorum, quoniam in nos nimis offendentes contra nostrum imperium male tractaverunt et periuri atque rei in nostram maiestatem publice extiterunt, iure ac legaliter non solum hec sed et omnia que habuerunt ad nostrum publicum devenerunt, unde sua omnia merito perdunt, qui se ipsos gratis perdiderunt, dum fidei debite obliviscentes in nostra fidelitate minime duraverunt et nostro inimico iurantes adheserunt. Hanc igitur postulationem dignam et ratam perspicientes et nullo modo negare valentes ipsius precibus libenter acquievimus, concedentes atque confirmantes eidem Cumano venerabili et dilecto episcopo omnibusque suis successoribus supra dictam cortem Uillam Barzanorum nominatam cum omnibus suis appendiciis ... largimur). – Heinricus Parmensis episc. et canc. vice Euerardi episc. et archicanc.; neben dem DH. II. 75 scheint noch eine ältere ottonische Urkunde als Vorlage gedient zu haben, aus der vielleicht auch das Eingangsprotokoll stammt; die deutlichen Anklänge des Passus betreffend die Verurteilung der beiden Grafensöhne an ähnliche Formulierungen der DDH. II. 321, 322 und DK. II. 54 haben ihren Grund vielleicht darin, daß eine von Leo in dieser Sache verfaßte Gerichtsurkunde benutzt wurde; M.; „Si peticionibus nostrorum.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Collectio privil. Cumanae ecclesiae des 14. Jh. f. 32' in der Biblioteca Ambrosiana Mailand; Cod. privil. Cumanae ecclesiae aus dem Anfang des 16. Jh. p. 65 im Archivio vescovile Como (C).

Ughelli, Italia sacra ed. I. 5, 271 aus C mit a. inc. MV, ind. XIII, a. regn. XIII; MG. DD. 3, 426 no. 336.

Böhmer 1141; Stumpf 1655.

Kommentar

Vgl. DDH. II. 299, 302, 349 (Regg. 1820, 1824, 1883).

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1867, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1015-10-04_1_0_2_4_1_678_1867
(Abgerufen am 28.03.2024).