RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 584 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt dem Kloster S. Maria zu Serena (Wüstung bei Chiusdino, Prov. u. Dist. Siena), das von Gerard und seiner Gattin Guilla gegründet und dem Kaiser tradiert worden war, die aufgezählten Besitzungen und nimmt es in den königlichen Schutz (qualiter monasterium sancte Marie situm in loco Serene, quod a Gerardo et Guilla uxore sua ... constructum et nobis proprietario iure contraditum est, ... confirmamus; et corroboramus eidem monasterio omnes res, omnes proprietates, quas predictus Gerardus et predicta Guilla uxor sua predicto monasterio contulerunt, videlicet nominative sunt hec: castello de Serena cum curte et pertinentia, castello de Mirandolo cum ecclesia sancti Iohannis evangeliste cum curte et pertinentia, castello de Soviloli cum ecclesia sancti Laurentii cum curte, castello de Fruosini sexta parte cum ecclesia sancti Michaelis archangeli cum curte, Scupetulo castello cum curte, Rotano cum curte, Chumulo castello medietate cum curte et ecclesia sancti Angeli, castello de Vicinatico cum ecclesia sancte Lucie et curte, villa de Perignano medietate cum ecclesia sancti Angeli, ecclesia sancte Marie de Pulverario cum tredecim mansis, curte de Islaito medietate cum medietate de Linalia, rocha de Biserno que Finiculo vocitatur cum ecclesia sancti Angeli medietate cum curte, castello de Campilia medietate cum ecclesia sancti Petri cum curte, castello de Aquaviva quod colle Goddimari vocatur quarta parte cum ecclesia sancti Cassiani et curte, castello ubi dicitur Montechalvo cum sua portione et sua portione de castellare quod iam fuit castello ubi dicitur Castellonuovo, castello de Metriano medietate cum curte, castello de Megrano medietate cum curte, castello de Varianello medietate cum curte, castello de Planzano medietate cum curte, castello ubi dicitur Bisenzo medietate cum curte cum ecclesia sancti Michaelis, castello de Magrano medietate cum curte, castello de Martha cum sua portione ... Precipientes itaque iubemus, ut nullus dux ... nullaque inperii nostri magna parvaque persona iam dictum cenobium ... de supra scriptis ... rebus sine legali iudicio disvestire ... sive aliqua molestia inferat, set liceat abbati cum monacis omnia que ad monasterium pertinent quiete tenere et pacifice et sub nostra defensione deo servire). – Henricus canc. vice Everardi episc. et archicanc.; Eingang und Schluß zeigen Diktat des Eb. A, das Eschatokoll entspricht den Gewohnheiten des HA; der mittlere Teil scheint von einem unbekannten Diktator, vielleicht von HB, unter Verwendung der Gründungsurkunde des Grafen Gerard von 1004 (Muratori, Ant. Ital. 3, 1067) verfaßt zu sein; M.; „Iustum et rationabile.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Notarielles Transsumpt vom 4. Mai 1306 im Archivio di Stato Florenz.

Soldani, Seconda parte delle quest. Vallombrosane 126 zit. zu 1004; MG. DD. 3, 352 no. 290.

Stumpf 1604. Zum schlechten Erhaltungszustand des verlorenen Originals und zur Textgestaltung vgl. Bresslaus Vorbemerkung zu DH. II. 290.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1809, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1014-00-00_8_0_2_4_1_584_1809
(Abgerufen am 29.03.2024).