Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 127 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt dem Nonnenkloster Möllenbeck auf Bitten der Äbtissin Bertheid, die ihm Urkunden Arnulfs und Ottos II. vorlegte, sowie auf Intervention des Herzogs Bernhard I. von Sachsen und des Bischofs Dietrich von Minden den Königsschutz, die Wahl der Äbtissin unter Vorbehalt der Zustimmung des Bischofs, ferner die Befreiung der Hintersassen vom Königszins und die Immunität (qualiter quędam venerabilis abbatissa nomine Bertheid quędam imperialia nostris obtutibus repraesentavit praccepta per nostros antecessores Arnolfum et Ottonem secundum pro immunitate suo collata monasterio a quibusdam nobilibus personis Hildiburga et presbitero Folcharto a fundamentis olim in loco Mulinbeche constructo nostramque suppliciter precata est clementiam, ut et nos ipsum locum cum suis pertinentiis in nostrum mundiburdium et defensionem ... susciperemus et eam quę in suis scriptis inventa est convenientiam et oblationem nostrae auctoritatis scripto corroboraremus. Nos itaque, intervenientibus pro ea dilectis et familialibus nostris Bernhardo duce et episcopo Thiederico, in cuius hoc monasterium puellare constructum est diocesi, ... ipsum monasterii locum suis adiacentiis et omnibus pertinentiis in nostrum mundiburdium suscepimus ..., hoc firmiter fancientes, ut sanctimoniales ibi deo devotae per decessionis tempora quam meliorem noverint inter se eligant licenter et sibi praeponant abbatissam, communicato episcopi sui consenu. Insuper ... concessimus, ut ab hominibus praedictae aecclesiae usibus et servituti ancillarum dei subditis regalis vel imperialis census, qui inde solebat persolvi, a nullo comite vel iudiciali sive regiae exactionis persona deinceps exigatur, et ut nullus comes vel iudex publicus aut aliqua potens persona homines praefatae aecclesiae in suo iudicio bannum eis imponendo aut iusticiam ab eis ullam aliquatenus exigendo audeat inquietare, excepta sollummodo lege illa, quam advocatus episcopi qui praesidet eidem aecclesiae solito more ab eis debet reposcere, et illa iuris sanctione, si quid necessario propter capitale crimen in pręsentia ducis opus habet finiri iudicialiter et determinari). – Egilbertus canc. vice Uuilligisi archicap.; verfaßt und geschrieben von EA unter Benutzung von DA. 147 und DO. II. 189; M.; SI. D.; „Si loca divino.”

Überlieferung/Literatur

Bückeburg Staatsarchiv.

Hoier, Relatio hist. de fundatione monasterii Mollenbecensis (Rinteln 1626) 102 zit.; MG. DD. 3, 49 no. 42.

Westf. UB. Suppl. 97 no. 594; Böhmer 930; Stumpf 1350.

Kommentar

Das Tagesdatum ist nicht sicher aufzulösen, da III. oder ui. (= VI.) id. mart. gelesen werden kann. – Zur Rechtslage des Klosters vgl. Hörger in AUF. 9 (1926) 213 f.; zu den gerichtlichen Bestimmungen Stengel in ZRG. germ. Abt. 25 (1904) 317 f. und H. Hirsch. Hohe Gerichtsbarkeit 113.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1535, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1003-03-10_1_0_2_4_1_127_1535
(Abgerufen am 29.03.2024).