RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 96 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt den Dogen Petrus und Johannes von Venedig und Dalmatien auf ihre vom Diakon und Kapellan Johannes vorgetragene Bitte und auf Intervention der Königin Kunigunde sowie des Bischofs Otbert von Verona die Diplome seiner Vorgänger, inbesondere ihre und ihrer Kirchen Besitzungen in der Mark Verona und in der Grafschaft Istrien seit der Zeit Ottos I., ferner den mit Otto II. geschlossenen Vertrag von Verona (DDO. II. 298–300) und was ihnen Otto III. in der Mark Verona und in der Grafschaft Istrien geschenkt und bestätigt hatte (qualiter venerabilis dux Ueneticorum et Dalmatianorum nomine Petrus una cum filio suo Iohanne similiter duce per dilectum nobis Iohannem diaconum et suum capellanum nostram adiit maiestatem suppliciter rogitans regium nostrę confirmationis preceptum super his rebus, quas vel ipse Petrus vel pater suus seu antecessores duces sub nostris antecessoribus ... in regno Italico possederunt. Eorum igitur ut oportuit petitioni annuentes per interventum dilectę coniugis nostrę Cunigundę videlicet reginę nostrique fidelis Operti Ueronensis ecclesię episcopi ... corroboramus omnia a nostris precessoribus facta pręcepta; et quicquid a tempore domini Ottonis primi a suis decessoribus sive a suis ecclesiis in Ueronensi marchia sive in Istriensi comitatu hactenus possessum est, nostra deinceps libertate possideantur cum confirmatione pacti, quod secundus Otto Veronę sibi fecit. Insuper etiam ea, quae sanctę recordationis senior noster tercius Otto in prędicta Marchia et in Istriensi comitatu sibi et suis ecclesiis preceptali scriptione possidenda concessit sive confirmavit). – Eigilbertus canc. vice Uuilligisi archicap.; verfaßt von EA; M.; „Notum sit omnibus.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Liber blancus aus der Mitte des 14. Jh. f. 34 im Archivio di Stato Venedig; Codex Trivisanus aus dem Anfang des 16. Jh. f. 135 ebenda (D).

Storia de' Veneziani 2, 264 Extr. aus D; MG. Const. 1, 57 no. 27; MG. DD. 3, 26 no. 24.

Böhmer 915; Stumpf 1333; F. Kos, Gradivo 3, 5 no. 8 (Ljubljani 1911).

Kommentar

Zur Stellung des Diploms in der Reihe der Kaiserpacta mit Venedig vgl. Fanta in MIÖG. Ergbd. 1 (1885) 108. Die Jbb. Heinrichs II. 1, 169 Anm. 3 bezweifeln zu Unrecht den Titel des Dogen: dux Dalmatianorum; vgl. dazu Lazzarini in Nuovo Archivio Veneto 5 (1903) 278 ff. – Der genannte Diakon und Kapellan Johannes (vgl. Regg. 1693, 1927) ist nach Monticolo FSI. 9 (1890) XXXIV f. der Verfasser des Chronicon Venetum.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1514, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1002-11-16_1_0_2_4_1_96_1514
(Abgerufen am 29.03.2024).