Regestendatenbank - 206.193 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 53 von insgesamt 1024.

Heinrich verleiht auf Intervention des Erzbischofs Willigis von Mainz, des Bischofs Heinrich von Würzburg und auf Bitten des Herzogs Otto (von Kärnten) dem Bischof Burchard von Worms für dessen treue Dienste den Wildbann innerhalb genau angeführter Grenzen über den Forst Forehahi, der teils im Rheingau in der Grafschaft des Grafen Gerung und teils im Lobdengau in der Grafschaft des Grafen Megingoz liegt (qualiter nos ob interventum Willigisi Mogontinae sedis venerandi archipręsulis et Heinrici Wirciburgensis aeclesiae illustris antistitis nec non et per petitionem dilecti nepotis nostri Ottonis ducis fideli nostro Burchardo Wormatiensis aeclesiae venerabili aepiscopo, pro eo quod nobis devoto animo sepius servivit, concessimus regium bannum in forestu Forehahi nuncupato a villa Elmeresbah nominata iuxta Renum sitę, inde usque ad Heriueldon, hinc etiam ad Bibiloz, inde per rectam plateam ad Otteresstat, illinc rectam plateam ad ęclesiam quae est in Bezcingon sita, hinc rectam montanam plateam ad Heberstat, ab Heberstat per rectam montanam plateam ad Basinesheim, inde per totam montanam plateam ad Winenheim, ab Uuinenheim per rectam montanam plateam ad Scriezesheim in Lobotunaha, hinc deorsum usque in fluvium Neccarum, a fluvio Neccaro usque ad Renum, inde per universa Reni littora deorsum usque ad Elmeresbah. Omnia haec loca ab Elmeresbah usque ad Winenheim sunt in Rinecgouuue sita in comitatu Gerungi comitis, reliqua vero loca iacent in Lobotungouuue in comitatu Megingozi comitis. Hunc prefatum forestum cum tota integritate et universis utilitatibus ad se pertinentibus concedimus ... ad sanctum Petrum Wormaciensis ęclesiae). – Egilbertus canc. vice Uuilligisi archiepisc.; bis auf das von EA hinzugefügte Eschatokoll verfaßt und geschrieben unter Benutzung des DO. II. 43 von einem unbekannten Schreiber, der wahrscheinlich ein Wormser Kleriker war; M.; SI. 1; „Quicquid pro divino.”

Überlieferung/Literatur

Darmstadt Staatsarchiv.

Schannat, Hist. Worm. 2, 34 no. 40 ex archivo episc. Wormat.; MG. DD. 3, 1 no. 1.

Böhmer 892; Stumpf 1307.

Kommentar

Nach Bresslaus Vorbemerkung zu DH. II. 1 wurde das Monogramm, das am Ende der Signumzeile steht, wahrscheinlich erst nach der Vollendung des Diploms eingetragen. – Zur Sache und zu den Wildbanngrenzen vgl. Ranzi, Königsgut und Königsforst 156 ff. und Seiler, Das Hochstift Worms im Mittelalter 38 ff. (Der Wormsgau, 4. Beiheft 1936).

Nachträge

Nachträge (1)

Nachtrag von David Schnur, eingereicht am 27.12.2016.

Scans zweier Abschriften finden sich unter:

1) Darmstadt, HStA, A 1 Nr. 63/1: arcinsys.hessen.de/arcinsys/detailAction

2) Darmstadt, HStA, A 1 Nr. 63/2: arcinsys.hessen.de/arcinsys/detailAction

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1486, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1002-06-10_1_0_2_4_1_53_1486
(Abgerufen am 10.02.2025).