Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,1

Sie sehen den Datensatz 502 von insgesamt 982.

Reise dahin zu schiffe placitum ibi acturus, Cont. Reginonis; post luctum (um Liudolf) consolatione recepta, cum fratre suo veterem necessitudinem nova consuetudine iunxit; Coloniam venit ... Nec defuit ibidem severa in improbos et importunos cives regni censura iudicii, blanda item in bonos et mites piae dominationis liberalitas, Ruotgeri V. Brunonis c. 36 M. G. SS. 4, 269, hinweis auf die verurteilung des gefangenen Ragenar (no 254a), welche die Cont. Reginonis zu diesem iahr aber ohne ortsangabe meldet: factione Brun archiepiscopi Reginerus comes comprehenditur (schon 957) et in Sclavos mittitur; nämlich nach Böhmen. Thietmar VIII, 46 (VII, 32); trans Rhenum in exilium, Flodoardi Ann. 957; quia tyrannice suis importunabatur comprovincialibus et noluit resipiscere, semel et secundo commonitus, nunc usque exulat in ignotis regionibus ‒ auf befehl Bruns.V. Gerhardi Bron. c. 14 ib. 15,665; laesae regiae maiestatis convictus reus proscriptus est ac perpetuo exilio damnatus ac deportatus, Folcuini Gesta abb. Lob. c. 26 ib. 4, 69; pro rapinis pro aecclesiae incursionibus pro multis etiam sceleribus von Brun oft ermahnt, in exilio tandem perpetuo dampnatum fratri contradidit, Gesta ep. Camerac. I, 95 ib. 7,439; pro eo quod regnum bellis inquietabat, vel quod verius fuisse dicitur, wegen inanspruchnahme des wittums der königin Gerberg aus der ehe mit Gisilbert. Sigeberti Gembl. chr. 959 ib. 6,350, und ohne solche kritik in Gesta abb. Gembl. c. 18 ib. 8, 532, vgl. auch no 262. ‒ Verlehnung der eingezogenen besitzungen an Richer, dann an andere; erst nach Ottos tode kehren die verbannten in ihre heimat zurück. Gesta ep. Camerac. 1,95. ‒ Ueber weitere beschäftigung mit reichsangelegenheiten gibt Ruotger c. 36 nur andeutungen: De statu regni rebusque eius tutandis et dilatandis sedulo et strennue in commune consultum, ut de sanciendis quibuslibet, aliis resecandis cautissime ageretur, summo consilio provisum est (die tradition Walfrids und Humfrids, Lacomblet Niederrhein. UB. 1,60 no 104 bezeichnet Otto [tenente ius regium totius ecclesie rectore ac defensore iustissimo] nur als gleichzeitigen herrscher, nicht wie Diekamp Westf. UB. Suppl. no 431 meint, als anwesend und beistimmend).

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,1 n. 260a, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0958-06-00_1_0_2_1_1_502_260a
(Abgerufen am 28.03.2024).