Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RIplus | Erzbischöfe von Mainz - Böhmer, Regesta archiepiscoporum Maguntinensium 1 (742?-1160)

Sie sehen den Datensatz 129 von insgesamt 2048.

Der leichnam des hl. Bonifatius wird nach Mainz übergeführt, im alten dome aufgestellt und gewaschen; das hiebei verwendete wasser und das gefäss desselben werden in einer Mariencapelle am dom aufbewahrt... ac sine migrantium labore tricesima obitus sui die perductum est [corpus] ad civitatem supradictam Magonciam. Willibaldi Vita S. Bonif, in: MGH SS 2, 352 und Jaffé, Mon. Mog. 468. Intellexerunt ergo, ejus non esse voluntatem, ut in eodem loco maneret, sed eum ad Mogontiam civitatem debere deferri pronuntiabant. Protinus grabatum absque ulla difficultate levantes, ad flumenque portantes et puppi imponentes, per Rheni alveum navim trahere, et superiora petere coeperunt. Quo audito Sturmi de Fulda coenobio in eremo constituto cum festinatione obviam venire curavit, et cum eis pariter perrexit, donec prospero et levi transitu ad Mogontiam urbem pervenerunt. Sacerdotes statim et omnis clerus urbis illius accedentes, sancti martyris corpus adsumentes, in basilicam suam1 cum honore posuerunt. Universi tunc sacerdotes et cleri et populus omnis consona pariter voce dicebant, fas non esse, ut sanctus Dei martyr alium deferatur in locum; sed ubi episcopalem sedem vivens habuit, ibi etiam oportere eum corpore quiescere. Insuper etiam de palatio a rege nuntius venit, qui dicit regem imperasse, ut sancti martyris corpus in civitate eadem, si ipsius esset voluntas, poneretur. Sturmi vero et qui cum eo eremo convenerunt, constanter dixerunt, quod sanctus episcopus plerumque apud eo manens, et locum eis ubi corpus suum posuissent, demonstravit, et quod absque dubio ibi in solitudine voluisset corpore quiescere. Vita S. Sturmi. in; MGH SS 2, 372; Corpus vero sancti Bonifacii .. perductum est ad civitatem Mogonciam .. Ex Othloni Vita St. Bonifatii. in: Jaffé, Mon. Mog. 504. Quod cum Lul compertum habuisset, congregata multitudine oryentalium, venerabilium virorum, clericorum, monachorum, simulque et laicorum, condicto ieiunio cum psalmodiis et orationibus, perrexerunt et cum vi sanctum corpus abstulerunt; honorificeque ad Mogontiam tricesimo passionis die tulerunt. [Quod vulnera eius quasi recentia sanguinaverunt.] Cumque corpus viri Dei ex more lavatur, quasi noviter facta vulnera eius sanguinem profuderunt. Sed et Lullus lotia in testaceum vas collocavit et sub terra fodit in loco, ubi nunc sancti Bonifatii ecclesia constructa manet, a septentryone ecclesiae, quae nominatur baptisterium Johannis; in qua usque hodie, ut ferunt, vestimenta in quibus passus est in archa lignea iacent. In eadem quippe civitate, ut accole illius putant, nusquam exceptis martyrum corporibus, tam magna sanctitas claret ut in supradicta ecclesia. Multi etenim tunc fuere, qui cupiebant sanctum corpus ibidem remanere. Lullo autem renitenti reminiscentique iuramenti, apparuit, ut dicunt, sanctus cuidam dyacono nomine Otperaht, dicens ad eum: Dic inquit Lullo, ut meum corpus ad locum requietionis mee transferat. Multis ergo hesitantibus et non credentibus, Lul archiepiscopus, congregata multitudine reliquiarum, et fecit eum iurare, quod ita se haberet, sicut referebat. At ille, extensis utrisque brachiis super altare et reliquias, orabat Dominum et sanctos eius, quorum reliquie ibi presentes erant, se ita adiuvare, ut verum esset quod dixerat. Tandem credentibus ceteris Lullus archyepiscopus transitum viri Dei ultra Renum honorifice parabat. Passio st. Bonifacii. in: Jaffé, Mon. Mog. 479.

Überlieferung/Literatur

Vergl. Simson, Wilibald's Leben des hl. Bonifazius. 88 flgde.; Oelsner, König Pippin, 179 u. 180. ‒ Erzbischof Gerlach liess i. j. 1357 ein monument mit leoninischen versen in der st. Johanniskirche errichten, welche besagten, dass die eingeweide des hl. Bonifatius in jener kirche begraben seien. Guden, C. d. III, 904 u. Severus, Maguntia eccl. 36. Das gleiche besagen verse, die P. Gamans auffand (Severus l. c.) und in dem Mainzer proprium heisst es ad diem VIII. Junii. 4 octav. lectio VI: "Bonifacii lipsana .... navigio imposita absque remigantium labore, adverso licet flumine, resonantibus ubique locorum, quae praeternavigabant, campanis: Moguntiam pervenerunt, ubi extractis extis, reliquiae corporis Fuldam delata in loco a sancto praesule nostro designato sepulta diu quieverunt". Da sich übrigens in keiner primären quelle diese nachricht vorfindet, so muss sie als vollkommen unbeglaubigt gelten. Vergl. Schaab, G. d. Stadt Mainz. II, 307; Wetter, Der Mainzer Dom. 109; Werner, Der Dom zu Mainz. I, 323; Reinerding, Bonifazius, 202.
[Nummer im Druck: 128]

Anmerkungen

  1. 1Vergl. Falk: Werth der Urkunden f. d. Kunstgeschichte. in: Kirchenschmuck. XXIV, 12; Falk, Der alte Dom in Mainz. in: Organ f. christl. Kunst. 1871, Nr. 13, S. 149; Falk, Das erste Jahrtausend christl. Bau- und Kunstthätigkeit in Mainz. in: Annalen des Nass. Ver. f. Alterthumsk. XII, 7 und 10.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RIplus Regg. EB Mainz 1 [n. 129], in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/b1586d96-dc9c-466b-af33-61a196ab6f5b
(Abgerufen am 28.03.2024).

Bestandsinformationen