RI III Salisches Haus (1024-1125) - RI III,5,2
Sie sehen den Datensatz 609 von insgesamt 1068.
Papst Leo IX. bestätigt dem Kloster Farfa (D. Sabina) unter Abt Berard (Berardo nostro spirituali filio abbati aeccl. monasteriali s. Dei genitricis ... Mariae in Pharpha) wunschgemäß und zum eigenen Seelenheil (pro remedio animae nostrae) Güter aus päpstlichem Besitz in S. Maria in Formello (confirmamus bona quaedam in massa nostra in loco ... qui dicitur s. ... Mariae in Formello), namentlich drei Höfe mit Häusern, Weinbergen, Land und allem anderen Zubehör (tres ... casales ... Vnum qui dicitur casalis de Petroccio ... de Leone Sabinensi ... casalis Petri qui et Leo Ferrarius ... concedimus et corroboramus) und erlässt ein Perturbationsverbot.
- Originaldatierung:
- Dat. XI kal. Dec. pm. Frederici SRE bibl. et canc. vice d. Herimanni archicanc. et Coloniensis archiaepiscopi a. d. Leonis IX papae III, ind. V.
- Incipit:
- Apostolicae dignitati ac benignitati simul ...
Überlieferung/Literatur
Orig.: – . Kop.: 1) 11. Jh., Rom, Bibl. Vat., Cod. vat. lat. 8487 fol. 352v; 2) 17. Jh., Rom, Arch. Vat., Arm. LIV t. 2 fol. 243; 3) 18. Jh., Rom, Bibl. naz., Cod. Sessor. 219 fol. 17v (olim: Codd. 2113.2114 p. 772). Erw.: DHIV. n. 358 für Farfa von 1084 (Gladiss/Gawlik, MG Dipl. VI/2 472) (inseriert in Gregor von Catino, Chr. Farfense, Balzani II, FSI 34/1903 173-179, 176); Urkunde Heinrichs V. für Farfa von 1118, inseriert in Gregor von Catino, Chr. Farfense (Balzani II, FSI 34/1903 279-287, 282); Chr. Farfense (Balzani II, FSI 34/1903 138). Druck: Giorgi/Balzani, Regesto di Farfa IV 278. Reg.: Mabillon, Ann. OSB IV 525;2IV 482; IP II 65 n. 30; Santifaller, Elenco 368; Santifaller, LD 125; GP VII 56 n. 144; JL 4263α. Lit.: Höfler, Deutsche Päpste II 149; Schuster, Farfa 194; Bloch, Klosterpolitik 239f., 245; Vehse, Sabina 149; Santifaller, Elenco 148f., 153; Toubert, Structures du Latium II 911; Tomassetti/ Chiumenti/Bilancia, Campagna III 138; Lohrmann, Kirchengut 61; McQuillan, Political Development 40; Frech, Urkunden Leos IX. 173, 175.
Kommentar
Zur Überlieferung vgl. IP. Wie sich aus der Kopie 1) ergibt, war der Papstname in der Intitulatio des Originals monogrammatisch so gestaltet, dass E und O übereinander auf dem Längsschaft des L platziert waren (Litterae columnatae) (vgl. nn. †648, 789, 798, †800, 840, †847, 856, 858, †860, †863, 879, 880, 905, 919, 929, 938, 950, 952, 955, 957, 959, 965, 975, 1023). In dieser Handschrift findet sich auch ein Bild des Papstes in die Datierung gemalt. Abweichend von der Edition weisen alle drei Kopien in der Datierung die Ordnungszahl IX. auf. Gegenüber den großen Besitzbestätigungen Leos IX. für Farfa nn. 527, 938 sind hier nur drei Güter aus päpstlichem Eigentum genannt, welche der Papst dem Kloster konfirmiert. Die Schenkung wurde bereits von Benedikt VIII. vollzogen (1013 April 24) (JL 3997; IP II 62 n. 17; Böhmer/Zimmermann, Papstregesten n. 1113) (Zimmermann, PUU II 909). Die beiden Kaiserurkunden bezeichnen den Papst konkret als Leo papa nonus. An der Echtheit wird nicht gezweifelt.
Nachträge
Empfohlene Zitierweise
RI III,5,2 n. 937, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1051-11-21_1_0_3_5_2_609_937
(Abgerufen am 19.03.2024).