Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI III Salisches Haus (1024-1125) - RI III,5,1

Sie sehen den Datensatz 253 von insgesamt 328.

Papst Benedikt (IX.) verleiht dem Kloster S. Miniato (D. Florenz) unter Abt Obert (Oberto venerabili abbati monasterii S. Miniatis, comitatus Florentini) wunschgemäß Papstschutz (concedimus ... tuitionem apostolicam) und erlässt ein Perturbationsverbot für all dessen Besitzungen, insbesondere die von den Florentiner Bischöfen Hildebrand, Lambert und Atto verliehenen (episcopi Florentini, videlicet Ildebrandus, Lambertus et Atto). – Valde bonum videtur, si postulantibus ...Scr. pm. Sergii not. SNP mense Apreli, ind. XII.

Überlieferung/Literatur

Orig.: – .  Kop.: 1) 11. Jh., Chiusure, Abbazia Monte Oliveto Maggiore, Raccolta Schiaffino I n. 9; 2) 1707, Rom, Bibl. Vat., Cod. Barb. lat. 3414 fol. 56; 3) 19. Jh., Florenz, Bibl. naz., Passerini, Carte e documenti riguardanti S. Miniato al Monte n. 159.  Drucke: Ughelli, Italia sacra III 82; ²III 62; Fidelio Soldani, Questioni Vallombrosane I (Lucca 1731) 72; Cocquelines, Bull. Rom. I 350; Lami, Ecclesiae Florentinae Monumenta I 48; Tomassetti, Bull. Rom. I 563; Migne, PL 141, 1367 (zu Benedikt VI.); Zimmermann, PUU II 1164 n. 619; Luciana Mosiici, Le Carte del monastero di S. Miniato al Monte (secoli IX-XII) (Florenz 1990) 135.  Reg.: J 3130; IP III 44 n. 1; Santifaller, Elenco 346; Santifaller, LD 120; JL 4115.  Lit.: Davidsohn, Florenz I 166; Santifaller, Elenco 145; Volpini, Additiones Kehrianae I 320; La chiesa fiorentina 17; Capitani, Imperatori e monasteri 446f.; Herrmann, Tuskulanerpapsttum 149; Kortüm, Urkundensprache 220f., 406.

Kommentar

Zur Überlieferung vgl. IP, Volpini und Zimmermann, PUU. Die älteste Kopie, in Minuskel geschrieben, versucht, ein Original nachzuahmen, allerdings dürfte die Originalurkunde ursprünglich in Kuriale abgefasst gewesen sein (vgl. andere Urkunden des Notars Sergius n. 190, n. 192, n. 200, n. 204, n. 206, n. 210), deren der Kopist vermutlich nicht mehr mächtig war. Inhaltlich lehnt sich das Privileg in einigen Passagen an den Liber diurnus an; der päpstliche Schutzbrief folgt zeitlich dem Diplom Heinrichs III., mit welchem dieser das Kloster in sein Mundiburdium übernimmt (DHIII. 115, Bresslau/Kehr, MG Dipl. V 144-146 von 1043 November 30).

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI III,5,1 n. 253, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1044-04-00_1_0_3_5_1_253_253
(Abgerufen am 20.04.2024).