Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI III Salisches Haus (1024-1125) - RI III,1

Sie sehen den Datensatz 248 von insgesamt 534.

Konrad schenkt auf Intervention der Kaiserin Gisela, seines Sohnes König Heinrich sowie der Bischöfe Bruno von Augsburg, Godehard von Hildesheim, Gebhard von Regensburg und Benno von Passau der von dem Mönch Gunther in der Einöde des Nordwaldes zu Ehren des hl. Kreuzes, der hl. Maria und des hl. Johannes des Täufers gegründeten Kirche (zu Rinchnach ) zum Nutzen der daselbst nach der Regel des hl. Benedikt lebenden Brüder ein Gebiet im Nordwald innerhalb angegebener Grenzen mit allem Zubehör, so daß in Hinkunft niemand ohne Erlaubnis des Vorstehers der Kirche das Recht haben soll, in dem geschenkten Gebiet Neubrüche anzulegen oder Fischerei und Jagd oder ein anderes Recht auszuüben (qualiter nos ob interventum ac petitionem dilectae coniugis nostrae Gislae imperatricis augustae et amantissimae nostrae prolis Heinrici regis et Brunonis Augustensis aecclesiae presulis nec non Gotehardi Hiltinisheimensis venerabilis episcopi et ... Gebehardi Radisponensis, Bennonis Patauigensis episcoporum ad ecclesiam sitam in heremo que vocatur Norduuald a Guntherio monacho inibi primitus hermiticam vitam ducente constructam in honore victoriosissimae crucis sanctaeque dei genetricis Mariae nec non beati Iohannis baptistae in usum fratrum ibi deo sub regula sancti Benedicti servientium, quicquid habuimus a loco, ubi aqua Leipfliusa cadit, super viam, quam prescriptus G. monachus noviter preparavit, et sic deorsum per Leipfliusa usque in aquam Rimminaha et sic per Rimminaha, sicut terminatum est, usque in Wollenbach et ita per decursum Wollenbach usque in Metema et per descensum eiusdem aquae usque ad locum, ubi Forehenbach influit eandem Metamam, et de Forhenbach, ut subterminatum est, usque in Sala et sic deorsum per Sala usque in flumen Regin et per descensum Regin fluminis usque in illam Piperaha, quae duarum Piperaha media interfluit, et sic sursum per eandem Piperaha usque ad lacum, qui est in monte Hadauit, et inde ... usque in exortum Suuartzzaha et sic inde usque in Buohiniberch et inde ... usque ad locum, ubi Kelbirisbach cadit in Album Regin, et ita per Album Regin usque in Affoltresberch et inde ad magnum lapidem, qui ex orientali plaga prope stratam iacet, quę in Bauariam tendit, et sic per stratam et super Nigrum Regin usque ad eandem novam viam a G. monacho preparatam et sic per viam usque in Leipfliusa ... donavimus atque confirmavimus, ea videlicet ratione, ut nemo ulterius absque eiusdem aecclesiae provisoris ... licentia potestatem habeat novalia faciendi piscandi aut ullo ingenio feras decipiendi aut quamlibet potestatem infra prescriptum terminum exercendi). ‒ Ovdalricus canc. vice Aribonis archycap.; verfaßt und geschrieben von UD; M., SI. D. „Plantationis cuiusque surculus.”

Originaldatierung:
(kal. ian., Augusti).

Überlieferung/Literatur

München Hauptstaatsarchiv (A).

Hund-Gewold, Metrop. Salisb. ed. Mon. 2, 38 aus Abschrift; Mon. Boica 11, 144 no. 30 (vgl. 29a 23 no. 330); MG. DD. 4, 181 no. 135.

Böhmer 1346; Stumpf 1986.

Kommentar

Vgl. Urkunde Bischof Beringers von Passau Mon. Boica 11, 142, und 28b, 210, ferner Breßlau, Jahrbücher 1, 266 und P. Müller, Der Böhmerwald und seine Stellung in der Geschichte, Straßburg 1904, 66 ff. ‒ Über die Bedeutung der unbestimmt gefaßten Verbotsformel vgl. Stengel 1, 688, Anm. 1. ‒ DK. II. 135 war Vorlage für die Fälschung DH. II. 516.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI III,1 n. 140, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1029-01-01_1_0_3_1_0_248_140
(Abgerufen am 20.04.2024).