Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 856 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt der Kirche von Aquileia auf Bitten des Patriarchen Poppo die Verleihungen seiner Vorgänger, nämlich das Beweisvorrecht im Falle des Verlustes von Urkunden sowie die Immunität und verleiht ihrem Vogt die Gerichtsbarkeit eines Königsboten (qualiter Poppo patriarcha sancte Aquilegensis ecclesie nostram humiliter supplicavit clementiam, quatenus ... sancte Aquilegensi ecclesie in honore sancte Marie dedicate placita et districtiones, collectas et angarias, fotrum et suffragia sive omnes publicas functiones, quas nostri antecessores imperatores sive reges per precepti paginam iam dicte ecclesie eiusque rectoribus largiti sunt, nos ei pariter largiri dignaremur atque confirmaremus cuncta suarum instrumenta chartarum, eo scilicet pacto ut, si unquam ex ipsis aliquam aut furto aut incendio aut naufragio aut quolibet eventu amiserit, habeat licenciam defendendi per hoc nostrum preceptum, si ab aliquibus per placita fatigatus fuerit, tanquam si ipsas cartulas aut firmitates propriis retineat manibus. Cuius dignis peticionibus aures nostre dapsilitatis accomodantes corroboravimus atque per huius imperialis precepti paginam largimur sancte Aquilegensi ecclesie eiusque rectoribus qui pro tempore fuerint placita et districtiones, collectas atque angarias, fotrum et suffragia sive omnes publicas functiones de castellis et villis sancte Aquilegensis ecclesie et de universis hominibus in terra eiusdem ecclesie habitantibus, secundum quod antecessores nostri suo antecessori Iohanni patriarche suisque predecessoribus per diversas preceptorum paginas contulerunt, eo denique ordine ut nullus dux marchio comes ... in castellis sive villis sepe dicte ecclesie placitare collectas facere vel homines angariare presumat preter prelibatum Popponem patriarcham suosque successores ..., sed sancte Aquilegensis ecclesie advocatus ex nostro latere nuncius in iam dictis castellis et villis placitet et, si lites inter eos exorte fuerint, legali iudicio ut regalis missus potestative determinet). – Pellegrinus canc. vice Euerhardi episc. et archicanc.; die Urkunde erscheint mosaikartig aus Worten und Wendungen der DO. II. 304, DDO. III. 65, 215, 402, DH. II. 243 (Reg. 1757) zusammengesetzt, doch ist es nach Bresslaus Vorbemerkung zu DH. II. 426 wahrscheinlicher, daß sie unter weitgehender Benutzung einer verlorenen Gesamtbestätigung Ottos III. für Aquileia verfaßt wurde; das Eschatokoll könnte von HC stammen; M.; „Si ecclesiarum dei.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Notarielle Abschrift vom Jahre 1261 im Archivio di Stato Venedig; Abschrift aus dem 15. Jh. im Registro antico, diplomi imperiali alla chiesa d'Aquileia f. 5' ebenda; Abschrift aus dem 15. Jh. in Pacta inter illustriss. ducale dominium Veneciarum et reverendiss. patriarcham Aquileiensem (Consultori in iure 366/3) f. 19' ebenda.

Bresslau NA. 3 (1877) 122 no. 3; MG. DD. 3, 541 no. 426.

Stumpf 1745; F. Kos, Gradivo 3, 30 no. 45 (Ljubljana 1911).

Kommentar

Zur Sache vgl. H. Schmidinger, Patriarch u. Landesherr (1954) 45.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1967, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1020-04-26_1_0_2_4_1_856_1967
(Abgerufen am 20.04.2024).