Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 324 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt der erzbischöflichen Kirche von Mainz auf Bitten des Erzbischofs Willigis alle Schenkungen seiner Vorgänger, nämlich die Eigenklöster und Eigenkirchen mit all ihren Nutzungen, die Münz- und Zollrechte, die Dörfer, die freien und unfreien Hintersassen, ferner die Immunität und trifft Bestimmungen gerichtlicher, vor allem prozessualer Natur (Unde fidelibus nostris quibusque per hanc cartulam pateat, rogatu et interventu Willigisi archiepiscopi erga nostram fidelitatem prę omnibus fideliter extantis omnia regum et imperatorum ecclesię suę archiepiscopali Moguntinę data tradita et concessa nos more regio iterum roborando dedisse et firmissime concessisse: monasteria abbatias tam canonicas quam monachicas atque alias sitas ubicunque ecclesias cum earum utilitatibus, monetas cum theloneis integre, villas etiam in quaecunque regione sitas eidem metropolitanę sedi appertinentes, colonos liberos ac servos eiusdem potestatis quacunque terrarum parte habitantes, cum omnibus rebus ac possessionibus illuc iure legaliterque respicientibus. Ad hec antecessorum nostrorum pie concessa confirmando iubemus, quatinus nullus iudex ... sine licentia archiepiscopi Moguntini ... possessiones invadere pręsumat vel suis cuiuslibet persone familiis aliquam iniuriarum molestiam inferre audeat. Si quid autem in cos ab aliquo exigatur, coram archiepiscopo vel advocato suo aut aliis ministerialibus, prout res fuerit, incipiatur et determinando progrediendo ad finem usque peroretur. Insuper in omnibus abs quolibet eidem sedi archiepiscopali iam attributis vel adhuc tribuendis emunitatis ius archiepiscopus qui pręsit vel quibus ipse concesserit potestative habeant et possideant, et sui, cuiuscunque condicionis sint, causas suas alienis audiendas non dent, freda seu thelonea non sine suo advocato ab aliquo exigatur aut mansiones aut aliquę redibitionis illicitę requirantur). – Eberhardus canc. ad vicem Willigisi archicanc.; unter Benutzung des DO. II. 95 und eines Dep. Ottos III. für Mainz (vgl. Stengel, Immunitätspriv. 312, 366) verfaßt und wahrscheinlich auch geschrieben von einem Mainzer Kleriker, der in der Ausgabe der Dipl. Ottos III. mit HH bezeichnet ist; „Cum regię dignitatis.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Formularbuch Udalrichs von Bamberg in cod. 398 f. 46' aus der Mitte des 12. Jh. in der österreichischen Nationalbibliothek Wien (V) und in cod. 283 f. 74 aus dem 12. Jh. in der Bibliothek des Klosters Zwettl, Niederösterreich (Z); Auszug ex vetusta copia archivali unter den Papieren Schuncks in der Stadtbibliothek zu Mainz (S).

Eccard, Corp. hist. 2, 109 no. 120 aus V; MG. DD. 3, 165 no. 139 aus VZS = Stimming Mainzer UB. 1, 147 no. 243 mit den Varianten einer von Bresslau nicht berücksichtigten, allerdings schlechten und lückenhaften Abschrift im Kopialbuch von St. Alban von 1784 im Staatsarchiv Würzburg, die auf dieselbe Quelle wie S zurückgeht.

Stumpf 1452.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1642, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1007-05-27_1_0_2_4_1_324_1642
(Abgerufen am 29.03.2024).