Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 276 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt auf Bitten des Bischofs Bernhar und auf Grund einer vorgelegten Urkunde Kaiser Ottos III. das von diesem der bischöflichen Kirche von Verden verliehene Markt-, Münz-, Bann- und Zollrecht in Verden und die Hirschjagd im Gau Sturmiun (um den Unterlauf d. Aller) und garantiert den ungestörten Besitz sowie das freie Verfügungsrecht darüber (quomodo Bernharius venerabilis episcopus quoddam nobis ostendens preceptum suo precessori Erph Fardensis aecclesiae presuli ab Ottone imperatore augusto nostro videlicet antecessore datum et regali more confirmatum nostri etiam auctoritate precepti summopere deprecatus est roborari. Quo inspecto et recitato invenimus, quia idem imperator, ... prefato episcopo sua munificentia contulit, licentiam ei concedens mercatum et monetam facere in loco qui dicitur Ferdiun, ubi principalis est sedes episcopii, bannum quoque ac teloneum et omnia huiusmodi, quae a mercato et moneta pertinent ad publicum ius, a suo iure et potestate in ditionem superius iam dicti episcopi successorumque illius atque aecclesiae illis commissae ad integrum transfundens. Insuper etiam et huic liberalissimae donationi aliam vidimus adiunctam, qua nominato episcopo sive omnibus illius sedis futuris provisoribus venationem cervorum cervarumque per totum pagum Sturmiun vocatum regali munere donavit ... Unde et nos propter divinum amorem nostraeque dilectissimae coniugis Cunigundae intercessionem simulque etiam propter hoc, quia Bernharii episcopi petitionem iustam rationabilemque esse cognovimus, voluntati eius assentientes pristini datoris piissimam benivolentiam nostrae dationis innovatione reparamus ... verum etiam, ut libero et quieto ordine donata valeant possidere, possessa quocumque modo placeat disponere). – Bruno canc. vice Uuilligisi archicap.; bis auf das Eschatokoll, das den Gewohnheiten des EB entspricht, verfaßt von Erich unter Verwendung des DO. III. 23; M.; SI. 2; „Omnibus nostris fidelibus.”

Überlieferung/Literatur

Diplom zweifelhafter Originalität im Staatsarchiv Stade (A).

Pratje, Bremen und Verden 1, 19 no. 1 aus Abschrift von A mit XIIII. kal. april.; MG. DD. 3, 134 no. 109.

Stumpf 1419.

Kommentar

Nach Bresslaus Vorbemerkung zu DH. II. 109 wird die Echtheit des Rechtsinhaltes durch die Vor- und Nachurkunde (DO. III. 23, DK. II. 16) gesichert, die Originalität ist aber zweifelhaft: Die Schrift ahmt die Erichs und die des EB nach, das Siegel erscheint unverdächtig und im Monogramm fehlt der Vollziehungsstrich.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1609, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1006-03-16_1_0_2_4_1_276_1609
(Abgerufen am 28.03.2024).