Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4

Sie sehen den Datensatz 120 von insgesamt 1024.

Heinrich bestätigt der bischöflichen Kirche von Würzburg, wo der hl. Kilian, der Patron des Königs, ruht, auf Bitten des Bischofs Heinrich sowie auf Grund vorgelegter Urkunden Kaiser Ludwigs I. und Ottos III. und über Intervention der Königin Kunigunde die Abtei Münsterschwarzach (Kr. Kitzingen, Unterfranken) zu freiem Verfügungsrecht zum Nutzen des Bistums (qualiter vir venerabilis Heinricus Uuerceburgensis videlicet aecclesiae praesul quędam regiae vel imperialis praecepta potentiae nostris praesentavit obtutibus, in quibus habebatur insertum, quomodo Hluduuuicus pius ... quandam abbatiam nomine Suarzaha et monasterium secus hostium fluminis Suarzaha situm ad domum in honore sancti Salvatoris preciosissimique martyris Christi Kyliani in urbe Uuerceburg corporaliter quiescentis constructam regiae auctoritatis scripto tradidit et in perpetuum obtinenda stabilivit. Quibus lectis oblata sunt alia dilectissimi senioris et nostri praedecessoris tercii videlicet Ottonis imperatoris super eiusdem abbatiae vel monasterii confirmatione praecepta Berenuuardo bonę memoriae pontifici tradita. His igitur ita gestis praefatus venerabilis praesul Heinricus nostram per interventum dilectae coniugis nostrae Cunigundę videlicet reginae suppliciter deprecatus est excellentiam, quatinus sibi nostrae quoque celsitudinis super rebus praedictę abbatiae dignaremur largiri et gratia firmitatis tradere scripta. Cuius quidem honestae petitioni primum pro amore dei sanctique Kyliani martyris Christi pro voto satisfacientes per hoc regiae maiestatis insigne confirmamus et validissime corroboramus aecclesiae in honore sancti Salvatoris constructę, ubi carissimi nobis patroni Kyliani martyris corpus requiescit, memoratam abbatiam et monasterium, cum omnibus adiacentiis utensilibus et appendiciis suis ... co tenore quatinus praeseriptus praesul Heinricus suique in perpetuum successores eandem abbatiam teneant usitent et securi perpetim possideant ordinent atque disponant). – Egilbertus canc. vice Uuiligisi archicap.; geschrieben von EB nach einem von EA unter Benutzung von DH. II. 37 (Reg. 1529) verfaßten Konzept; M.; B. 1; „Si quid locis.”

Überlieferung/Literatur

München Hauptstaatsarchiv.

Ludewig, SS. rer. Germ. 2, 14 aus MS. des Chron. Schwarzacense; MG. DD. 3, 43 no. 38.

Böhmer 927; Stumpf 1345.

Kommentar

Zur umstrittenen Frühgeschichte der Abtei und zur Interpretation des Diploms vgl. A. Wendehorst in Zeitschr. f. bay. Landesgeschichte 24 (1961) 163 ff.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,4 n. 1530, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1003-02-09_2_0_2_4_1_120_1530
(Abgerufen am 29.03.2024).