RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,4
Sie sehen den Datensatz 82 von insgesamt 1024.
Heinrich bestätigt dem Bistum Utrecht auf Bitten des Bischofs Ansfried und auf Intervention der Königin Kunigunde die Immunität, er gewährt die rechtliche Gleichstellung der bischöflichen Wachszinsigen sowie der freien Schutzleute mit denen von Köln und den übrigen im Reiche und verzichtet zugunsten des Bistums auf den zu deutsch „overmerke” genannten Nachlaß fremder Priester (quia Ansfridus venerabilis vir veteris Traiecti ęcclesię episcpopus, quę est constructa in honore sancti Martini confessoris cęterorumque sanctorum, adiit celsitudinem nostram deprecans, ut concederemus prędictę sanctę dei ęcclesię ..., ut nullus servus aut liber pręlibatę ęcclesię coram ullo pręside aut iudice nostro ad causas audiendas aut freda exigenda coactus veniat, sed coram advocato ipsius ęcclesię finiantur. Homines quoque, qui ceram ad prędictam ęcclesiam solvunt per annos singulos, et ingenuos, qui sub mundiburdo et tuitione ipsius ęcclesię consistunt, tali lege fruantur, sicut Coloniensi ęcclesię concessum est cęterisque in regno nostro constitutis. Insuper etiam prędictus honorabilis episcopus Ansfridus deprecatus est nostram imperialem clementiam, ut res presbiterorum advenarum, quos teutisca lingua overmerke nominamus, post obitum eorum nostrę ditioni relictę supra nominatę ęcclesię concederemus. Cuius petitioni per interventum dilectę coniugis nostrę videlicet regine Cunegundę libenti animo aurem accomodare placuit, et idcirco hoc pręceptum iam sepe dictę ęcclesię concedimus ... et pręcipiendo iubemus, ut nullus iudex ... aliquam calumpniam gerere pręsumat). – Egilbertus canc. vice Uuilligisi archicap.; das Protokoll entspricht den Gewohnheiten des EB, der Kontext geht auf ein verlorenes DO. II. oder DO. III. zurück; vgl. dazu Bresslaus Vorbemerkung zu DH. II. 14 und Stengel, Immunitätspriv. 176 Anm. 2 u. 505 Anm. 3; „Noverit industria seu.”
Überlieferung/Literatur
fehlt.
Liber donat. aus dem Ende des 12. Jh. f. 23' im Rijksarchief Utrecht.
Heda, Hist. episc. Ultraiect. 274 aus Abschrift mit MIII ind. 15; MG. DD. 3, 16 no. 14; Muller-Bouman, OB. van het sticht Utrecht 1, 148 no. 153.
Böhmer 904; Stumpf 1321; Brom 146.
Kommentar
Die möglicherweise schon im Original nicht vorhanden gewesene Indiktionsziffer könnte bedeuten, daß das Diplom kurz vor dem Epochentag (1. Sept.) geschrieben worden war. Über den Ausstellort vgl. NA. 20 (1895) 133. – Zur Bedeutung des Begriffes „overmerke” vgl. F. Prochnow, Spolienrecht u. Testierfähigkeit 87 (Hist. Stud. v. Ebering 136, 1919).
Nachträge
Empfohlene Zitierweise
RI II,4 n. 1503, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1002-09-03_1_0_2_4_1_82_1503
(Abgerufen am 17.04.2024).