Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,3

Sie sehen den Datensatz 1157 von insgesamt 1375.

Otto bestätigt um seines, seiner Eltern und seiner Großmutter Adelheids Seelenheiles willen auf Bitte des Abtes Andrea dem Salvatorkloster, das nahe der Stadt Pavia gegründet worden ist, den namentlich angeführten Besitz, die Verleihung der Immunität und des Abtwahlrechtes unter Verhängung einer Buße von 1000 Pfund Goldes gegen Zuwiderhandelnde (pro ... anima avię nostrae Adalheidis ... et ob remedium animę nostrae parentumque nostrorum, rogante domno Andręa ... abbate, suo coenobio ad honorem sancti Salvatoris haud procul a menibus Ticinensis fundato per hoc nostrum imperiale preceptum ... confirmamus, quemadmodum a genitore nostro preceptali auctoritate confirmata sunt, omnia quę eidem venerabili loco donata ... sunt, tam de ... dono memoratae avię nostrae quam etiam aliqua inscriptione cartarum aliorum hominum ... verum etiam cum omnibus de quibus ... coenobium iuste investituram habet vel habuit ex ea die qua serenissima quondam avia nostr(a) monachos ... ibi constituit ‒ Güterliste ‒ ... Precipientes itaque iubemus ut nullus episcopus dux marchio ... nullaque imperii nostri magna parvaque persona de rebus mobilibus sive immobilibus sive de qualibet terra disvestire idem monast[er]ium sine legali iudicio presumat .. Sancimus .. et.. concedimus ut ... liceat monachos ex sinu eiusdem ęclesie quem meliorem viderint eligere in patrem, omnium episcoporum vel omnium mortalium contradictione remota, nec fas sit alieni monacho ex alio monasterio ad id transitum facere sine voluntate monachorum ...). ‒ Heribertus canc. vice Petri Cumani episc.; verfaßt mit weitgehender Benützung von DO. II. 281 und geschrieben von Her. C; MF., B. D. „Quicquid confirmationis et proprietatis”.

Überlieferung/Literatur

Archivio di Stato zu Mailand. Mus. Diplom. cart. X. Nr. 340, leicht beschädigt, mit Spuren eines angehängten Wachssiegels (A), daselbst auch eine besser erhaltene zweite Ausfertigung mit unvollzogenem Monogramm u. Spuren eines aufgedrückten Wachssiegels (B).

Abschrift d. 18. Jh. ex orig., ebd. Privileggi trascritti delle pergamene Pavia S. Salvadore (C).

Series ... privil. mon. s. Salvatoris (1666) 35 (aus A mit II. kal. iul. a. regni XVIII, a. imp. XVIII); MG. DD. O. III. 802 f., Nr. 375; Colombo, Dipl. ottoniani e adelaidini, Bibl. stor. subalp. 130, 36‒39, Nr. 5.

Böhmer 865; Stumpf 1237.

Kommentar

Vgl. zu dem Monogramm und dem Zusammenhang mit einer verlorenen Urkunde Ottos II. H. Wibel, NA. 43 (1922) 220 Anm. 3 ‒ Das Kloster S. Salvator war zwischen 653 und 662 von Aripert gegründet worden; Kaiserin Adelheid hatte es 971/72 erneuert, dem Abt Majolus von Cluny unterstellt und ihm große Schenkungen zugewendet, die letzten am 12. April 999; vgl. Reg. 1309 a; Colombo w. o. 24‒36, Nr. 2‒4. ‒ Vgl. zur Gründung und Wiederherstellung Paul. Diac. Hist. Langob. IV, c. 48: Aripert ... condidit apud Ticinum oraculum domini Salvatoris, quod extra portam occidentalem, quae dicitur Marenca, situm erat; Odilonis Epit. Adalh. c. 9, SS. 4, 641; IP. VI. 203 ff.; Sackur, Cluniacenser I. 226 f.; Anonymi Ticin. lib. de laudibus. Rer. Ital. SS. N. ed. XI/1, 14, Nr. 1. ‒ Zur Verleihung des Abtwahlrechtes vgl. Claus, Wahlrechtsprivil. 40, 98. ‒ Vgl. zur Besitzliste D Arduin 1 und DH. II. 284; sowie Reg. 1309 a; Darmstädter, Reichsgut, Lombardei, passim. ‒ ... largimur eidem monasterio ... monasterium sancti Anastasii una cum curte Olonna (= Corteolana, sö. Pavia), Montecelli (= Montecelli Pavese a. Po), Erbariam (= Erbatica b. Mezzano Siccomaria, s. Pavia), Basiliutiam (= Basaluzzo b. Novi Ligure), Frisinariam (= Fresonara ebd.), Rivum ceruinum (= Rio Cervino, b. Bosco Marengo s. Alessandria), terram de Petro Albesano, terram quam tenuit Liutaldus cum manso de Pellentzuna (= Bellinzona b. Tortona?), Tollianum (= Togliano, Prov. Novara, b. Pallanza?), Pastorianum (= Pasturana, w. v. Novi Ligure), Garlascum (= w. v. Pavia), cum districtu duum miliariorum in circuitu, viridiarium prope Palatinam portam et sancti Johannis (DO. I. 144, Pavia. S. Giovanni Dominorum vgl. IP. VI/1, 188f.) situm cum omnibus pertinentiis suis et adjacentiis tam infra civitatem Ticinensem quam extra, Pratum regium (= Pratoreggio b. Chivasso, Prov. Turin), insuper monasterium sanctae dei genitricis Marie in loco Pomposa (= b. Codigaro, n. Comacchio) dicto constructum et omnia quę in Cumaclo (= Comacchio, Prov. Ferrara) eidem monasterio pertinent infra castrum seu extra, tam in Reda (= Rada di Goro, ö. Pomposa), quam in Quinto (= Quinto di Treviso?), Corua ceruina (= Corna ceruina, Comacervine b. Fiscaglia am Po di Volano), Uigariolo (= Friccarolo?, nw. v. Ferrara), Zunzadega (=?), Ziunziano (= Ginnzona, w. v Novara?) Sareniano (= Ceregnana, sö. v. Rovigo) et omnes salinas oliveta vel omnia que ad iam dictum monasterium ... pertinere videntur, tam ibi quam in caeteris aliis locis nec non Armentaria (=?) et Blundi (? nach Darmstädter vielleicht Bionzi bei Castigliole d'Asti, vgl. Regg. 1134 b, 1309 a) ... in proprium corroboravimus. ‒ Intitulatio und Text wurden von DH. IV. 291, S. 381 benützt. Vgl. Kehr, Urkk. O. III. 135 Anm. 1. ‒ NUU. = DH. II. 284; DK. II. 62; DH. IV. 291.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,3 n. 1383, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/1000-07-06_1_0_2_3_0_1157_1383
(Abgerufen am 23.04.2024).