Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,3

Sie sehen den Datensatz 1062 von insgesamt 1375.

Otto bestätigt dem Kloster Farfa auf Bitte des Abtes Hugo und auf Grund einer gerichtlichen Entscheidung den Besitz der Zelle s. Mariae in Minione, die ihm von dem Abt Gregor des Klosters SS. Cosmae et Damiani in Mica aurea jenseits des Tibers, streitig gemacht worden ist (qualiter Hugo monasterii ... Pharpha ... abbas ... legem vęram quęsivit de cella sanctę Marię in Minione quam Karolus, Hludovicus et cęteri nostri antecessores ... eidem monasterio tradiderunt ... Cumque ipsum pręfatum monasterium eiusque abbates per innumerabiles annos eandem cellam tenuissent, quidam abbas pręfuit dispersor monasterii, qui memoratam cellam cuidam abbati de monasterio sanctorum Cosmę et Damiani in urbe Roma per scriptum trium personarum tradidit et concessit; quo vero scripto legaliter expleto, cęperunt abbates pręlibatam cellam suptrahere monasterio sanctę Marię, unde inter utrosque abbates orta est contentio. Ambobus autem missis abbatibus ad Gregorium papam, ex utraque parte ostensa sunt pręcepta et apparuerunt quę abbatis monasterii sanctę Marię in Pharpha fuerunt, antiquiora et veraciora; et Gregorius abbas unam falsissimam refutationis cartam ostendit, quod et abbas Hugo per pugnam discernere voluit. Gregorius autem papa extra legem cum sua virga fecit Hugonem abbatem eandem cellam refutare. Iterum autem sepe dictus Hugo abbas adiit nostram clęmentiam et omnia que acta fuerant, in nostra enarravit pręsentia. Nos vero cognoscentes iniuste ea diffinita sic esse, iterum inde legem fieri pręcepimus. Abbas quoque Gregorius nostris nuntiis ad placitum provocatus, prius per Johannem Rauennatis ęcclesię diaconum, postea per Johannem pręfectum iterum iterumque vocatus usque duodecim vices, sed ... iniusta cognoscens facta, fuga lapsus est. Postea autem per iudicum sententiam et per nostrorum fidelium ... consilium abbatem prędictum Hugonem de ipsa cella sanctę Marię in Minione revestivimus ... et per hanc nostram imperialem ... paginam confirmamus ipsam cellam ... ac monasterium sanctę Marię ipsam teneat cum omnibus pertinentiis quę ab antiquis temporibus illo pertinere visa sunt et quę noviter homines per cartulas illuc contulerunt aut per libellaria in toto territorio Tuscano aut Centuncellensi). ‒ Heribertus canc. vice Petri Cumani episc.; nach Vorlage von D 339, Reg. 1336 und mit Benützung von D 331, Reg. 1329 für die Arenga und vielleicht von D 329, Reg. 1326 für den Schluß verfaßt von Her. C; M. „Si ęcclesias dei sanctorum que eius restaurare.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Registrum Farfense aus dem Ende des 11. Jh., im Cod. Vatic. 8487 f. 195 Nr. 471 in der Vatikanischen Bibliothek zu Rom (B); Chron. Farfense aus dem Anfang des 12. Jh. f. 197 in der Biblioteca Vittorio Emanuele zu Rom (C); Cod. Minus No. 5409 aus d. 16. Jh. f. 316, Bibliothèque Nationale zu Paris (D).

Regesto di Farfa 3 (1883) 151 Nr. 438 (aus B); MG. DD. O. III. 769 f., Nr. 340; Chron. Farfense (FSI. XXXIV) 17 f.

Regg. Stumpf 1206; I P. I, 130 Nr. 2; II, 62 Nr. 14.

Kommentar

Das in der Notitia D 339 (Reg. 1336) ausgesprochene Urteil wird dem Kloster hier ausdrücklich verbrieft. Auch die Vorgeschichte des Streites wird in gekürzter Form wiedergegeben. Auffallend ist, daß hier die angedrohte Buße, die in der Notitia 150 Pfund Gold betragen hat, auf 200 Pfund erhöht wird. ‒ Die Rekognition Heriberts erfolgte in seiner Abwesenheit, da er sich zu dieser Zeit nach Köln zur Übernahme des Erzbistums begeben hatte. Vgl. zu den Rekognitionen in Abwesenheit der Kanzler Breßlau, Hd. UL. I, 464 u. Reg. 1334. ‒ Für DH. II. 289 war D 340 Vorurkunde I. ‒ Vgl. zu dem Streitfall Regg. 1302 e, 1305 e, 1327 a, 1329 a, 1335 a, 1336.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,3 n. 1337, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0999-12-03_1_0_2_3_0_1062_1337
(Abgerufen am 25.04.2024).