Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,3

Sie sehen den Datensatz 453 von insgesamt 1375.

Otto gewährt dem auf Intervention und Bitte seiner Großmutter Adelheid vor ihm erschienenen Bischof Petrus von Asti, der die Urkunden der beiden ersten Ottonen, wie auch eine Urkunde des Königs selbst für Bischof Rozo, seinem vor dem 6. März verstorbenen Vorgänger, mitgebracht hat (Reg. 1006), für sein Bistum die Bestätigung des Districtus in der Stadt und im Umkreis von vier Meilen, sowie den gesamten Besitz und alle Rechte zu Wasser und zu Lande. Er verfügt, daß die Einwohner der Diözese nur das Gericht des Bischofs oder seines Vertreters aufsuchen, die Handelsleute überall ihren Geschäften nachgehen dürfen und verleiht dem Bistum die Immunität unter Fortsetzung einer besonders hohen Bannbuße von 500 Pfund Goldes. (quod interventu et peticione nostre domine avie Adheleide ... Petrus sancte Astensis ecclesie episcopus nostram efflagitans adiit celsitudinem, quatinus sibi sueque ecclesie ... secundum ... avi et patris nostri, praecepta et nostrum eciam quod episcopo Rozoni fecimus, totum episcopatum Astensem cum integro districto civitatis cum quatuor miliariis in circuitu nostre confirmationis et donationis precepto corroborare et largiri dignaremur. Cuius petitionem iustam ducentes confirmamus sibi sueque ecclesie quicquid sue antecessores adquisiverint ... videlicet quicquid ad publicum ius pertinet in telonei et mercati redibitione seu aquatici atque ripatici pertinere videtur, cum integro alveo fluminis Tannari ex ambabus ripis, ita ut decurrit per totum suum episcopium ... verum etiam civitatem et castella ... cum quatuor miliariis in circuitu, cum placitis et omnibus publicis vectigalibus et quicquid terrarum publice rei est tam infra civitatem et castella quam extra, infra totum episcopatum aut comitatum Astensem, nec non eciam terras mortuorum de suo episcopio, qui de hoc seculo transierunt vel transeunt sine heredibus, sibi sueque ecclesie concessimus ... Volentes eciam iubemus ut nullus habitator ... ad placitum alicuius comitis vel hominis nisi ad episcopi placitum aut sui nuncii vadat aud legem faciat. Concessimus ei eciam ut negotiatores sue civitatis ubicumque velint habeant licentiam negociandi sine contradictione alicuius hominis. Eo videlicet ordine haec omnia ... confirmamus ut nullus dux archiepiscopus marchio episcopus comes vicecomes sculdasius gastaldius ... inquietare ... Petrum Astensem episcopum aut successores suos ... presumat. Et si inventus fuerit qui contra hoc ... preceptum agere presumpserit, sciat se compositurum quingentas libras auri optimi). ‒ Hildibaldus canc. advicem Vuilligisi archiep. et archicanc.; verfaßt und geschrieben von It. L.; M., „Si peticionibus servorum dei.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Libro verde d'Asti vom J. 1353 f. 99 im Staatsarchiv zu Turin

Mon. patriae, chart. 1 (1853) 289, Nr. 172; MG. DD. O. III. 509‒511, Nr. 99; Assandria, Il libro verde d'Asti 2, Bibl. stor. subalpina 26 (1907) 194‒196, No. CCCX.

Stumpf 971; Dobenecker 548.

Kommentar

Zur Rekognition dieser Urkunde eines italienischen Empfängers durch die deutsche Kanzlei vgl. Kehr, Urkk. O. III. 56 ff. und Sickel, Erläuter., 229 ff. ‒ Gabotto, Da Berengario I. ad Arduino, Arch. stor. V/42 (1908), 320 hält die Urkunde wohl mit Unrecht für eine Fälschung. Die großen Zugeständnisse, das Recht der Schiffahrt und des Handels, der Errichtung von Hafenbauten und Mühlen entsprechen dem hochentwickelten wirtschaftlichen Leben des Landes. Vgl. dazu M. Uhlirz, Ital. Kirchenpol., 216 ff., 260, Anm. 1; Schaube, Handelsgesch., 91; Pivano, Stato e chiesa, 212; Cipolla, Di Brunengo vesc. di Asti, Miscell. di stor. ital. XXVIII. 430 ff. und Di Rozone vesc. di Asti, Mem. d. acad. Torino II/42, S. 27. ‒ Zu der Bedeutung der Weichbildprivilegien, mit denen von den Ottonen die großen Bischofstädte in Oberitalien nördlich der Linie Luni-Monselice bedacht wurden, vgl. M. Uhlirz, w. o. 269, 260, Anm. 1 und Restitution des Exarchates Ravenna, MIÖG. XLIX. 23 ff.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,3 n. 1065, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0992-07-19_1_0_2_3_0_453_1065
(Abgerufen am 16.04.2024).