Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2

Sie sehen den Datensatz 475 von insgesamt 605.

Otto erstattet über Klage des Abtes Johannes vom Kloster S. Vincenzo am Volturno diesem Kloster, das durch die Araber sehr gelitten hat, mehrere namentlich angeführte und begrenzte und ihm entzogen gewesene Kirchen, Zellen und Höfe zurück unter Bestimmung einer Buße von 100 Pfund Goldes, zahlbar zur Hälfte an den Fiskus und zur Hälfte an den Abt (quod monasterium sancti Vincentii destructum a nefanda gente Agarenorum pene omnibus destitutum rebus et ab inimicis dei ecclesiarum deo contrariis iniuste retineri nostris temporibus videtur, scilicet cellam sancti Donati et monasterium sancte Palumbe et sancto Marciano ‒ ab una parte fine Acerno, ab alia parte fine Fossato, alio capite fine sancta Iusta et ab alio capite coniunctum est cum ipso monasterio de sancta Palumba ‒ simulque cella sancti Iuliani de vico Albo ‒ ab una parte rivus qui pergit per valle de Castagnetum, ab alia parte rivus qui dicitur de Mala fide, ab alia parte via puplica que venit ad sanctam Mariam, et ab alio capite rivus qui venit ad fontem Uetula; curtem sancti Casti et sancte Marie que sunt ad sanctum Georgium ‒ fine fonte Karoli et fine valle de Uicu, quomodo in Rosanisco vadit ‒ et sanctum Maurum de Auglone cum pertinentiis suis simulque campum Borrani qui dicitur, qui habet finis ab una parte terra Richardi et ab alia parte via puplica, a tertia parte fine terra Adelberti qui Sabinianus vocatur, quarta pars fine terra sancti Angeli de Barregio; in valle que dicitur Sorana ecclesia sancti Stephani ... ; preterea in actu Baluense in loco qui nuncupatur Quinque milia, ecclesiam sancte Marie que cella eiusdem monasterii dignoscitur, per fines his subscriptas: qualiter vadit fluvius Sangro versum qua parte Rasinus fluit, et exinde decurrit rivus qui exit de Quinque milia usque in Petra ubi fuit antiquitus castellum, et quomodo tota ipsa vallis vadit in rivo de Camarda et ipse rivus decurrit in fluvius Sangro; atque ecclesiam sancti Marcelli propinqua Pectorano ...). ‒ Iohannes canc. advicem Petri ep. et archicanc.; unter Benützung von Vorurkunden und des DO. II. 261 von It. H. diktiert. „Si ea que sanctis iniuste.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

Chronicon Volturnense, Codex autographus aus dem Anfang des 12. Jhs. f. 247' in der Vatikanischen Bibliothek zu Rom (A).

Muratori SS. 1 b, 466 unvollständig aus A; MG. DD. O. II., S. 303 f., no. 262.

Stumpf 809.

Kommentar

Vgl. die Urkunden Gisulfs I. (Muratori SS. 1 b, 347) und Gisulfs II. (l. c. 355).

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,2 n. 861, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0981-10-10_2_0_2_2_0_475_861
(Abgerufen am 24.04.2024).