Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2

Sie sehen den Datensatz 231 von insgesamt 605.

Otto nimmt über Bitte des Bischofs Andreas von Lodi, die Bischof Poppo (von Würzburg) vermittelte, die Kirche von Lodi unter seinen besonderen Schutz und bestätigt ihr den Besitzstand samt Markt, Zoll und dem übrigen Zubehör sowie die Gerichtsbarkeit (Andream sanctę Laudensis ecclesię venerabilem episcopum missa petitione per Poponem reverentissimum episcopum nostram humiliter expetisse imperialem decentiam, quatenus sibi ad regendum a deo commissam prefatam ęcclesiam preter generalem omnium sub nostra ditione consistentium ecclesiarum defensionem ob pravorum scilicet temerarios ausus hanc quoque spetialiter sub nostra tueremur liberalitate, conferentes illi hoc imperatorię dignitatis emolumentum, per quod sicut expetit indulsisse nos clareat et, quemadmodum subter inserta continentur, in omnibus concessisse manifestum sit. Quapropter iam dicta ęcclesia sub nostra protectione benigne adscita precepta confirmamus ei universa, res quoque atque possessiones sive utriusque sexus familias tam in comitatu quam in edifitiis turrium murorum portarum ipsius Laudensis civitatis, mercata vectigalia teloneum ... iure proprietario pariter in integrum concedimus ac confirmamus. Iubentes quoque statuimus ut concessa sibi de suis iuditialia hominibus, quantum ad ius pertinere videtur publicum, uti etiam predecessorum nostrorum imperatorum et regum continent precepta, nemo rei publice procuratorum aut ministrorum aliquando sacerdotes seu totius cleri ordinem vel vasallos aut valvassores eiusdem sedis per placita invitos aut sine assensu eiusdem ecclesię presulis venire compellat, ita sane ut prelibatum est, non comes non gastaldius non missus discurrens non quilibet rem publicam agens ullam potestatem habeat in res ipsius ecclesię vel canonicorum eius intrare aut aliquid inde per violentiam auferre vel homines ..., ipsius distringere aut pignerare, sed omnes querimonię atque causationes suorum hominum ita in presentia eiusdem ecclesię pontificis finem accipiant, uti in publica audientia deliberaretur. Si vero aliqua gravis contentio in his ibidem orta fuerit, imperiali censemus reservandum dinoscentię, id est ad palatium. Quicumque autem contra hoc nostre confirmationis preceptum ausu nefario insurgere temptaverit aut eum quoquo modo corruperit, noscat se compositurum auri optimi libras centum, medietatem kamarę nostrę et medietatem sepe dicte ecclesię). ‒ Folgmarus canc. advicem Uuillegisi archicapp.; nach D. Lo. I. Mühlbacher2 1068 spur.; M. „Si fidelium nostrorum humillimis precibus.”

Überlieferung/Literatur

fehlt.

des 14. Jhs. im bischöflichen Archiv zu Lodi (B).

Zaccaria Laud. episc. series 121 aus B; CD. Langob. 1352 no. 769 aus B; Vignati CD. Laud. 1, 28 no. 18 aus B; MG. DD. O. II., S. 133 ff., no. 120.

Stumpf 668.

Kommentar

Vgl. Stengel I, S. 454, A. 1. ‒ Handloike Die lombardischen Städte (Berlin 1883) hält D. 120 für eine Fälschung, dagegen Sickel in der Vorbemerkung zum D. (S. 133 f.). Dazu Erläut. S. 96, 145, 159, auch 98. ‒ Daß D. 120 als von der deutschen Kanzlei ausgefertigt in Italien als minder beglaubigt angesehen werden mochte vgl. Vorbemerkung zu DO. I. 241, S. 338.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,2 n. 702, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0975-11-24_1_0_2_2_0_231_702
(Abgerufen am 18.04.2024).