Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2

Sie sehen den Datensatz 185 von insgesamt 605.

Otto II. erhält Nachricht von Anzettelungen Herzog Heinrichs von Bayern, der sich unter Beihilfe des Bischofs Abraham von Freising auch mit Herzog Boleslaw II. von Böhmen und Herzog Miseko von Polen gegen die Krone verschworen hatte. Der Kaiser lädt durch Bischof Poppo II. von Würzburg und den Grafen Gebhard die Aufrührer vor ein Fürstengericht; Heinrich erscheint auch tatsächlich bei Hof, wo Otto II. von einem gerichtlichen Verfahren absieht und den Herzog nach Ingelheim, Bischof Abraham nach Corvey und die übrigen geringeren Teilnehmer nach anderen Orten in Haft gibt, während Herzogin Judith in das Kloster Niedermünster in Regensburg eintreten muß.

Überlieferung/Literatur

Ann. Altah. a. 974 (MG. SS. XX. 787 f.): Eodem anno Heinricus dux Bawariorum et Abraam episcopus inierunt consilium cum Bolizlavone et Misigone, quomodo imperatori suum regnum disperderent; et hoc quidem tam infaeliciter fuit disputatum, ut, si divina miseratio non provideret et insuper ingenium Berahtoldi non disperderet, pene tota Europa destituta atque deleta esset. Igitur imperator, tali nefando comperto consilio, congregavit onmes principes suos et interrogavit eos, quid inde facturus esset. Illique invenerunt, ut Bobbonem episcopum et Gebehardum comitem transmitterent ad praedictum ducem et eum. vocarent ad suum placitum per edictum et omnes, qui cum eo erant in eadem conspiratione, et si minime venire vellent ac in tali pertinacia voluissent perdurare, tunc demum procul dubio sciant se esse spiritali gladio peremptos. Enimvero Heinricus dux illico, ut audivit legationem eorum, Domino opitulante, sine ulla dilatione se praesentavit domino imperatori cum eis omnibus, qui erant in eo consilio, ut ille ex eis fecisset, quicquid sibi placuisset. Continuo transmisit ducem Ingelemheim atque Abrahamum, episcopum, Corobiae, alios quoque huc et illuc. Auch Ann. Hildesh. (MG. SS. III. 62): Heinricus, dux Baiowariorum, est captus et ad Engilenheim missus. Lamberti Ann. (ibid. 63): Heinricus, dux Baioariorum, et Abraham, episcopus, cum Bolisclaione et Misichone inierunt contra imperatorem pravum consilium. At imperator, tali nefando comperto consilio, congregavit omnes principes suos, et quid inde faceret, consilium petiit. Qui dederunt ei consilium, ut mitteret ad ducem Heinricum et Bopponem episcopum et Gebehardum comitem (eosque) ad placitum invitaret per edictum. Qui sine dilatione, Deo donante, dedit se in potestatem imperatoris. Vgl. ferner die Randnote zu Thietm. Chron. III. c. 5 (MG. SS. n. s. IX. 100 ff.). Gesta pontif. Camerac. I, c. 94 (MG. SS. VII. 439), auch c. 95.

Kommentar

Giesebrecht Jb. S. 17, dagegen Uhlirz Jb. S. 54, A. 17; vgl. auch Uhlirz Unters. zur Gesch. K. Ottos II. MIÖG. Ergbd. VI, 54 ff. Zu Berthold auch Uhlirz Jb. S. 53. Zu Judith vgl. Schultze in Gebhardts Handb. I7, S. 241 und Holtzmann S. 255.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI II,2 n. 667b, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0974-06-00_2_0_2_2_0_185_667b
(Abgerufen am 19.03.2024).