Regestendatenbank - 201.916 Regesten im Volltext

RI I Karolinger 715-918 (926/962) - RI I,3,2

Sie sehen den Datensatz 627 von insgesamt 653.

Berengar ordnet auf Bitten des Bischofs Johannes von Cremona eine richterliche Untersuchung an, in der der Streit zwischen den bischöflichen Kirchen von Cremona, Mailand, Pavia, Piacenza, Parma und Reggio nell'Emilia über Besitz in den Pfarreien (plebes) S. Andrea (Sant'Andrea, Com. Busseto, Prov. Parma), S. Maria di Cucullo und S. Giuliano (San Giuliano, Com. Castelvetro Piacentino, Prov. Piacenza) beigelegt und der Cremona zustehende Anteil festgestellt wird (iussu imperatoris statutum est, ut sagaci inquisitione veritate cognita, quod suum erat, certis diffinitionibus positis unaqueque teneret ecclesia, omni lite vel contentione deinceps remota).

Überlieferung/Literatur

Deperditum, erwähnt im Registrum Magnum der Kommune von Piacenza, edd. Falconi/Peveri, D "Registrum Magnum" I, Nr. 29 S. 48-51, bes. S. 49 Z. 20-23, sowie u. a. im dortigen Registrum Parvum (vgl. Schiaparelli, I Diplomi di Berengario I, S. 423; Falconi/Peveri, a.a.O., S. 48). - Drucke: Schiaparelli, I Diplomi di Berengario I, Diplomi perduti, Nr. 45 S. 423-424; Fainelli, CD Veronese II, Nr. 149 S. 194f.

Kommentar

Sowohl das Mandat Berengars, um das es sich hier gehandelt haben dürfte, als auch das darauf basierende Placitum sind verloren; vgl. Bougard, Justice, S. 396 Nr. 29. - Das in der älteren Cremoneser Geschichtsschreibung kursierende Datum 914 (vgl. Schiaparelli, a.a.O.) beruht anscheinend auf einer Verlesung aus "DCCCCXLIII" in der Chronik des Agazarius (15. Jh.) von Piacenza: "Anno Domini .DCCCC°XLIII. imperator Berengarius venit in Plac ... .", und kann daher nicht verwertet werden. In Piacenza ist Berengar im übrigen nur einmal bezeugt (Reg. 1161). - Zu Bischof Johannes von Cremona (ca. 914-924), dem ehemaligen Kanzler und Vertrauten Berengars (s. zuletzt Regg. 1378 u. 1397), vgl. Cipolla, Attorno a Giovanni cancelliere; Schiaparelli, Ricerche I, S. 14f.; Wattenbach/Levison/Löwe, S. 414. - Zur Sache vgl. Castagnetti, La pieve rurale, S. 138. Zu S. Maria di Cucullo s. Soliani, Pievi, bes. S. 437f.

Nachträge

Nachtrag einreichen
Einreichen
Empfohlene Zitierweise

RI I,3,2 n. D1409, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0916-00-00_10_0_1_3_2_1420_D1409
(Abgerufen am 19.04.2024).