RI I Karolinger 715-918 (926/962) - RI I,3,1
Sie sehen den Datensatz 652 von insgesamt 813.
Karl überträgt der Kirche S. Antonino e Vittore (in Piacenza) (ad sanctam Antoninum et Victorem martyrem et confessorem Christi) für das Seelenheil des verstorbenen Königs Lothar (II.) (pro remedio anime Hlotharii quondam gloriosi regis) auf Bitten seines Erzkanzlers, des Bischofs Liutward (von Vercelli), aus Königsgut (proprietatis nostre) genannte Besitzungen im Gebiet von Piacenza und Castellana (Com. Gropparello, Prov. Piacenza) mit allen Pertinentien für den Bedarf der Brüder (in usus fratrum) zu freiem Eigen (in proprium) mit der Bestimmung, daß kein Bischof diese Güter weiterverleihen darf (nullus episcopus eas in benefitium cuiquam prestare presumat). - Gebetswunsch pro nostra atque antecessorum nostrorum salute karissimeque coniugis nostre. - Pön 20 Pfund auri purissimi secundum veterem morem. - Inquirinus not. ad vicem Liutuuardi archicanc. - M. SR. - a. inc. 881, a. r. in Fr. 5, in It. 2, Ind. 14. - "Notum sit".
Überlieferung/Literatur
Kopien: Piacenza, Arch. di S. Antonino, cass. D 58, Nachzeichnung Anf. 12. Jh. (B); ebd., Kopie 12. Jh. (B1); Parma, Bibl. Reale Palatina, Cod. Parm. 1163, 16. Jh., fol. 10r-11r und (unvollst.) 37r (E). - Drucke: Campi, Dell'historia di Piacenza I, S. 467 Nr. 20 (zu 881); D Ka.III.27; Falconi, Le carte di S. Antonino di Piacenza, Nr. 42 S. 71-73. - Regg.: B 920; Mühlbacher, Die Urkunden Karls III., Nr. 30; M1 1564 = M2 1607.
Kommentar
Nach der Vermutung Kehrs wurde D 27 von Hebarhard verfaßt, dem alten Kanzler Ludwigs von Ostfranken, der hier erstmals in der Kanzlei Karls III. nachweisbar ist, während Inquirinus B das Eschatokoll, in dem das Inkarnationsjahr bereits umgesetzt erscheint, vielleicht sogar die ganze Reinschrift besorgte (vgl. auch Kehr, DD Ka.III., S. XXIf.). Zu den beiden Kopien B und B1 vgl. auch D 39 (Reg. 665) für denselben Empfänger; s. auch noch D Ka.III.40 (Reg. 666) und D Be.I.132. - SS. Antonino e Vittore, wo der am 8. August 869 in Piacenza verstorbene Lothar II. sein Grab gefunden hatte ( M2 1325e), war ursprünglich die Kathedralkirche von Piacenza, ehe unter den Bischöfen Seufred und Paulus die neue Kathedrale S. Maria e S. Giustina erbaut und S. Antonino als Kollegiatkirche selbständig wurde; vgl. Kehr, IP V, S. 460, 471. - Zu Castellana vgl. Fumagalli, Fines Castellana.
Nachträge
Empfohlene Zitierweise
RI I,3,1 n. 635, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0880-12-28_1_0_1_3_1_4861_635
(Abgerufen am 17.04.2024).