RI Database - 201.916 fulltext records

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2

Displaying record 315 of 605.

Otto schenkt über Verwendung des Bischofs Pilgrim von Passau und über Intervention des Herzogs Otto von Bayern sowie des Markgrafen Liutpold dem Bistum Lorch-Passau sein Eigengut, die Ennsburg, im Traungau in der Grafschaft Liutpolds, die durch Herzog Heinrich (I. von Bayern) von Bischof Adalbert gegen den Ort Aufhausen eingetauscht worden ist, obwohl sie einst zum Gut der Kirche von Lorch gehörte, die in alter Zeit ein Erzbistum gewesen war, dazu gibt er zehn Königshufen in Lorch mit Zubehör, alles beseelt von dem Wunsch, den dem Hochstift während des letzten Krieges zugefügten Schaden, insbesondere die Zerstörung der Stadt selbst, zu vergelten, wie auch Pilgrim und seine Nachfolger nicht mehr nach Passau zu nennen seien und außerdem alle den Titel „Pontifex” führen sollten (...Piligrimi pontificis cuius sanctę Patauiensis ęcclesię urbem et barrochiam exorta regni perturbatione incursu hostili invasam et non solum ab inimicis omnino devastatam, verum etiam, deo propitio de illis nobis victoriam concedente, recidivo consulentes periculo civitatem prefatam condolemus funditus nostra iussione destructam ... Ottonis scilicet ducis Bauvariorum et illustris Livpaldi marchionis interventu precibusque sollicitati quoddam predium iuris nostri Anesipurch nominatum quod quondam venerandę recordationis Adalbertus sanctę Patauiensis ęcclesię antistes ex massa sanctę Lauriacensis ęcclesię patrimonii Heinrico duci pię memorię patruo quoque nostro tradidit in concambium in pago Trůngovue in ripa Anesi fluminis in comitatu Livpaldi, eidem sanctę Lauriacensi ęcclesię quę in honore sancti Stephani sanctique Laurentii martyrum foris murum constructa est, quam primę sedis antiquitus presulatum fore novimus, id ipsum regali atque imperiali auctoritate reddimus omnique integritate sui in proprium prefatis sanctis perpetualiter tenendum ea tradimus conditione ut a iam dicto Heinrico econtra vicario villa donata quę dicitur Vfhusa, nihilominus unâ in proprium ęternaliter permaneat. Insuper etiam decem regales hobas ab occidentali ripa predicti Anesi fluminis, hoc est in vico visci nostri Loracho nuncupato, et ubi sanctę Lauriacensi ęcclesię propinquius mensurari possit prefata quantitas hobarum cultę et arabilis terrę, cum omni iure et lege concedimus ... Presertim sicut priscis temporibus sancta Lauriacensis ęcclesia ... ante discidium et desolationem regni Bauvariorum mater ęcclesia et episcopalis cathedra fuit, ita deinceps pristino honore ac dignitate canonica auctoritate perfruatur. Quam etiam presenti precepto nostro renovamus atque roboramus et iam sepe dictę sanctę Lauriacensi sedi venerabilem Piligrimum reintronizamus antistitem, quatinus amodo tam ipse quam omnes sui successores Lauriacenses fiant et nominentur pontifices ...). ‒ Gerpertvs canc. advicem Vuilligisi archicap.; von WC. verfaßtes, vorbereitetes, aber vom Kaiser nicht genehmigtes und daher unvollzogenes Konzept; M. „Noverit omnium fidelium nostrorum.”

Archival History/Literature

fehlt.

Kopien: Chartul. Patav. antiquissimum aus dem 12. Jh. f. 16 im Bayerischen Hauptstaatsarchiv zu München (B); Kopialbuch von Passau aus dem Anfang des 13. Jhs. f. 47 aus B, ebenda (C); Codex Lonsdorfianus aus der Mitte des 13. Jhs., f. 53, ebenda (D).

Bruschius De Laureaco veteri 118 Reg.; Mon. Boica 31 a, 232, no. 120 aus B; UB. des Landes ob der Enns 2, 65 no. 48; MG. DD. O. II. S. 189 ff. no. 167 a.

Stumpf 716.

Commentary

Vgl. DD. 111, 136 (Reg. 692 f, 721 f.) und dazu Erläut. S. 140. ‒ Vgl. Blumberger, Archiv f. österr. Gesch. 46, 273 ff. u. Zibermayr 356 ff., 403 ff. ‒ Ficker 1, 22 (über die Änderung des Ausstellungsortes). ‒ Nach Stumpf Wirzb. Imm. I, 37, A. 65; 46,. A 89; 48, A. 95; II. 33, A. 55, ist das D. nicht echt. ‒ Über das „regni” vgl. das zu D. 41 (Reg. 619) Gesagte.

Nachträge

Submit an addendum
Submit
Cite as:

RI II,2 n. 755, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0977-10-05_2_0_2_2_0_315_755
(Accessed on 28.03.2024).