RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2
Otto läßt auf Bitten des Herzogs Heinrich von Kärnten dessen Hörigen, den Kleriker Reginboto frei (qualiter nobilis quidam Heinricus Karentanorum dux quendam suę proprietatis clericum nomine Reginbato nostrę adducens presentię, ut eum liberum dimitteremus imploravit. Quem ergo nos accipientes ac sub quorundam conspectu fidelium nostrorum denarium de manu eius manu nostra excutientes ab omni eum debitę servitutis iugo absolvimus ...). ‒ Egbertus canc. advicem Vuilligisi archicapp.; von FA. nach damaliger Kanzleiformel verfaßt. „Noverint omnes fideles nostri.”
Archival History/Literature
fehlt.
Abschrift aus dem Ende des 10. Jhs. im Cod. lat. 14370 f. 42 der Staatsbibliothek zu München (A).
Kunstmann in Oberbayrisches Archiv 1, 377 aus A; Lörsch und Schröder Urkunden zur Geschichte des deutschen Rechtes ed. II, 1, 62 no. 80; MG. DD. O. II., S. 169 f., no. 151; Jaksch Mon. Carinth. 3, 57 no. 143.
Stumpf 699.
Commentary
Vgl. DO. II. 87. ‒ Stengel I, S. 346, A. 1. ‒ Vgl. auch NA. 50, 436 ff.
Nachträge
Cite as:
RI II,2 n. 737, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0977-04-06_1_0_2_2_0_291_737
(Accessed on 30.03.2024).