RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2
Otto erneuert über Bitten des Erzbischofs Adalbert von Magdeburg der erzbischöflichen Kirche von Magdeburg alle von seinem Vater ausgestellten Urkunden und bestätigt ihr die sämtlichen von dem Letzteren verliehenen Besitzungen und Rechte, insbesondere die Immunität (quia salubri commonitione fidelis nostri Adalberti venerabilis sanctae Magadaburgensis aecclesię archiepiscopi... omnes res terrenasque possessiones aecclesiae vel episcopio Magadeburgensi appertinentes in nostri tutamen mundiburdii recepimus cunctaque scripta auctoritatesque predecessoris nostri ... ad eandem tutationis regiae vel imperatoriae firmitatem huic aecclesie ... iam quondam tradita, nova et iterata imperii nostri auctoritate restauravimus et in statum non mutabilem reduximus, illam videlicet aecclesiam vel episcopium nostra providentes ac tutantes sublimitate ...). ‒ Egbertus canc. advicem Uuilligisi archicapp.; geschrieben von FA., diktiert von WB.; M., SI. 4. „Cum nostrae condignum censeatur serenitati.”
Archival History/Literature
Magdeburg Staatsarchiv (A).
Sagittarius in Boysen Allg. Magazin 1, 174 aus D; Gercken CD. Brandenb. 6, 387 no. 4 aus A; Leibniz Ann. 3, 366 Extr. aus Chartular; MG. DD. O. II., S. 157 f., no. 140.
Berliner Abbild. 9, Taf. 5.
Böhmer 514; Stumpf 687.
Commentary
Über das Diktat vgl. Erläut. S. 88. ‒ Vgl. Stengel I, S. 175, A. 3; 220, A. 1; 255, A. 5 u. a. O. ‒ Lüdicke S. 15 no. 252.
Nachträge
Cite as:
RI II,2 n. 725, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0976-09-16_1_0_2_2_0_277_725
(Accessed on 18.04.2024).