RI Database - 201.916 fulltext records

RI II Sächsisches Haus (919-1024) - RI II,2

Displaying record 135 of 605.

Otto bestätigt über Bitte des Erzbischofs Gero von Köln, der Kirche von Köln den von König Ludwig verliehenen, von seinem Vater und dessen Vorgängern bestätigten Wildbann innerhalb bestimmter Grenzen (quod Gero sancte Coloniensis ecclesie venerandus archiepiscopus nostram deprecatus est serenitatem, ut quasdam res a Lodowico quondam rege sancto Petro Colonie collatas et a patre nostro dive memorie Ottone imperatore augusto sibi suisque successoribus roboratas secundum prioris precepti testimonium nostre quoque dominationis munificentia corroboraremus. Cuius postulationi libentissimo fervore annuentes confirmamus precepti nostri auctoritate domino sancto Petro ad ecclesiam supramemoratam omnes bestias inter hec loca que subtus tenentur descripta, et bannum et potestatem banni que super eas ad regiam pertinuit potestatem, videlicet ut de Uuisheim via que prope Miluchuuilere trans Ruram ad Aquasgrani tendit usque ad Haram flumen et deorsum sicut defluit in flumen Wurm et sicut Wurm decurrit usque ad viam que de Traiecto Coloniam ducit, inde ad Glessike per eandem viam usque flumen Arnapham et sic sursum per cursum eius donec ad Wisheim iterum viam usque designatam perveniat; omnes inquam bestias in silvis et piscationibus, id est in Salechenbruoche et Burgina et ceteris locis que supranominatis terminis comprehensa sunt, hoc est Pesche et Meribura absque Gerberhteslon quod ad opus nostrum accesserit. Similiter sicut via publica de Ekkentorp ad Moffentorp et sic usque ad Renum fluvium vadit, Cotenforast et omnes bestias in eo ac bannum super eas; de Cotenforeste deorsum per totam Filam inter Arnapham et Renum usque ad ostia ubi confluunt, bestias scilicet, id est cervos et cervas, et bannum super eas cum populi consensu domino sancto Petro Colonie secundum prioris precepti auctoritatem nostra etiam liberalitate in proprium confirmavimus). ‒ Außerhalb der Kanzlei verfaßt; M. „Si servorum dei.”

Archival History/Literature

Düsseldorf Staatsarchiv (A).

Kopien: Liber priv. maior coreaceus ruber aus der Mitte des 14. Jhs. f. 11, ebenda (B); Liber priv. des 15. Jhs. f. 26 ebenda (C).

Gelenius De magnitudine Coloniae (Köln 1645) 66 aus B; Lacomblet Niederrhein. UB. 1, 69 no. 114 aus B; MG. DD. O. II., S. 59 f., no. 50; F. Pohorecki in Archeion 11, S. 48 ff.

F. Pohorecki in Archeion 11, S. 50.

Böhmer 446; Stumpf 598.

Commentary

Die Auffassung von Sickel, dieses bisher nur aus einem Kopialbuch des 14. Jhs. bekannte Diplom sei außerhalb der Kanzlei angefertigt, weil es keinen kanzleimäßigen Duktus aufweise, hat sich durch die Auffindung des Originals in polnischem Privatbesitz ‒ jetzt angekauft und im Staatsarchiv von Düsseldorf ‒ bestätigt, vgl. F. Pohorecki „Nieznany oryginal dyplomu Ottona II.” (in Archeion 11 (1933), S. 45‒50). ‒ Über die Datierung vgl. Erläut. S. 129. Datierung nach Ort. Da drei Zahlen um I tiefer liegen als kanzleimäßig, ist vielleicht an eine eigentümliche Berechnungsmethode zu denken. ‒ Vgl. Stengel I, S. 592, A. 4. ‒ Vgl. Finke Westf. Papst. UB. 5, 284 (Innocenz IV.): Reg. 952.

Nachträge

Submit an addendum
Submit
Cite as:

RI II,2 n. 628, in: Regesta Imperii Online,
URI: http://www.regesta-imperii.de/id/0973-07-25_1_0_2_2_0_135_628
(Accessed on 28.03.2024).